Het is je misschien opgevallen dat we de term 'herstellende landen' gebruiken in plaats van 'ontwikkelingslanden'. Dit is waarom.
Ten eerste suggereert 'ontwikkelingslanden' dat deze landen inherent achterlopen op de westerse wereld en hun achterstand moeten inhalen. Deze visie gaat voorbij aan het feit dat deze landen hun eigen unieke geschiedenis, cultuur en economische systemen hebben en dat ze zich op hun eigen manier zouden moeten kunnen ontwikkelen.
Ten tweede impliceert de term "ontwikkelen" een lineaire progressie naar een bepaalde levensstandaard, die vaak wordt gedefinieerd door westerse landen. Dit kan leiden tot een te grote nadruk op economische groei en een verwaarlozing van andere belangrijke factoren, zoals sociale ontwikkeling en ecologische duurzaamheid.
Daarom hebben sommige mensen voorgesteld om in plaats daarvan de term "herstellende landen" te gebruiken. Deze term benadrukt dat deze landen hun eigen unieke geschiedenis hebben en niet alleen proberen de achterstand op het Westen in te halen. Het erkent ook dat veel van deze landen herstellen van kolonialisme, uitbuiting en andere vormen van systemische onderdrukking.
Door deze landen "herstellend" te noemen, erkennen we de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd en de behoefte aan steun en solidariteit van de internationale gemeenschap. Het benadrukt ook het belang van het aanpakken van systemische problemen zoals ongelijkheid, aantasting van het milieu en politieke instabiliteit die deze landen blijven treffen.
Kortom, ontwikkelingslanden "herstellende landen" noemen is een meer genuanceerde en respectvolle manier om de complexe geschiedenis en voortdurende strijd van deze landen te erkennen. Het benadrukt de noodzaak van een holistische benadering van ontwikkeling die rekening houdt met sociale, economische en ecologische factoren, en die solidariteit en wederzijdse steun tussen alle naties bevordert.
