U hebt misschien gemerkt dat we de term ‘herstellende landen’ gebruiken in plaats van ‘ontwikkelingslanden’. Dit is waarom.

Ten eerste suggereert ‘ontwikkelingslanden’ dat deze landen inherent achterblijven en de westerse wereld moeten "inhalen". Deze visie negeert het feit dat deze landen hun eigen unieke geschiedenissen, culturen en economische systemen hebben, en dat ze zich op hun eigen manier mogen ontwikkelen.

Ten tweede impliceert de term "ontwikkelen" een lineaire progressie naar een bepaalde levensstandaard, die vaak wordt bepaald door westerse landen. Dit kan leiden tot een overdreven nadruk op economische groei en een verwaarlozing van andere belangrijke factoren, zoals sociale ontwikkeling en duurzaamheid van het milieu.

Daarom hebben sommige mensen voorgesteld in plaats daarvan de term "herstellende landen" te gebruiken. Deze term benadrukt dat deze landen hun eigen unieke geschiedenis hebben en niet alleen proberen het Westen in te halen. Het erkent ook dat veel van deze landen herstellen van kolonialisme, uitbuiting en andere vormen van systemische onderdrukking.

Door deze landen te noemen 'herstellen', erkennen we de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd en de behoefte aan ondersteuning en solidariteit van de internationale gemeenschap. Het benadrukt ook het belang van het aanpakken van systemische kwesties zoals ongelijkheid, aantasting van het milieu en politieke instabiliteit die deze landen blijven beïnvloeden.

Kortom, het noemen van ontwikkelingslanden "herstellende landen" is een meer genuanceerde en respectvolle manier om de complexe geschiedenissen en voortdurende strijd van deze naties te erkennen. Het benadrukt de noodzaak van een holistische benadering van ontwikkeling die rekening houdt met sociale, economische en omgevingsfactoren en bevordert solidariteit en wederzijdse ondersteuning tussen alle naties.